Posadzki dla przemysłu spożywczego

Zgodnie z wymogami dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. oraz implementujących ją: artykułu 45 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwa żywności i żywienia (Dz. U. Nr 171, poz. 1225) oraz rozporządzenia ministra rolnictwa i rozwoju wsi z dnia 10 lipca 2007 r. w sprawie znakowania środków spożywczych opakowany środek spożywczy znakuje się, podając m.in. datę minimalnej trwałości albo termin przydatności do spożycia.

Data minimalnej trwałości informuje konsumenta o dacie, po upływie której środek spożywczy traci przydatność do spożycia, a termin przydatności do spożycia - o dacie, do której zachowuje on swoje właściwości, pod warunkiem że przestrzegane są określone przez producenta warunki transportu i przechowywania. Tak oznakowane środki spożywcze mogą znajdować się w obrocie do tej daty lub terminu. Dla dystrybutorów bezpieczne jest gdy powyższe okresy są jak najdłuższe. Datę minimalnej trwałości lub termin przydatności do spożycia ustala producent na podstawie wyników własnych badań przechowywania swojego wyrobu w określonych warunkach. Bardzo duży wpływ na długość w/w terminów mają warunki czystości w miejscu produkcji oraz przechowywania opakowań. W tym zakresie poważną rolę odgrywa posadzka. Posadzki firmy PROFOS tworzone specjalnie z myślą o przemyśle spożywczym spełniają następujące wymogi:

• wbudowane odwodnienia o rozmiarach dostosowanych do przewidywanej ilości wody,
• usytuowane z uwzględnieniem potrzeb technologii, czyszczenia i komunikacji,
• nawierzchnię wyprofilowaną jednorodnie do odwodnień bez zbędnych utrudnień w transporcie, tj. o właściwych spadkach
• nawierzchnię maksymalnie odporną na środki chemiczne o temperaturach występujących w produkcji i procedurach mycia,
• powierzchnię o potrzebnej, uzgodnionej antypoślizgowości i założonej trwałości.

Łączne spełnienie powyższych wymagań jest bardzo trudne. Wymaga starannej współpracy wykonawcy i zamawiającego w celu ustalenia niezbędnego kompromisu między innymi pomiędzy R i V, nakładami inwestycyjnymi a wydatkami ponoszonymi w całym okresie eksploatacji w celu uzyskania maksymalnej możliwej trwałości:

• kosztami bezpieczeństwa pracy (ryzyko poślizgu)
• kosztami utrzymania czystości (zużycia wody)
• kosztami robocizny ( woda spływająca samodzielnie, czy zbierana ściągaczkami).